बाबा

बाबा

खरच बाबा म्हणजे घराचा पाया

ज्यांच्या मनात साठलेली असते आई एवढीच माया

प्रतेकजण सारखा कसा राहील

जो तो आपापले प्रेम व्यक्तच कसे करील

सगळे सारखे असता वेगळेपण कसे राहील

म्हणून तर देवाने सर्वांना वेगवेगळ्या साच्यात बनविल

बाबा प्रत्येक गोष्ट सांगत नसतात

ते सतत आपल्या कामात असतात

त्यांच म्हणन की   सगळ्या गोष्टी बोलायच्या नसतात 

म्हणून तर काही वाईट वाटल की  ते फक्त शांत बसून राहतात

सतत असते त्यांना घराची काळजी

गुंतलेले असतात जमा करण्यात जन्माची पुंजी

कधी लक्षही देत नाहीत की त्यांची कपडे होतायत खूजी

नेहमी हसत मुखाणे प्रत्येकाच्या कामाल होतात राजी

कठोर, कर्तृत्वं, दयाळू असतात ते बाबाच

अन् संकटात आपल्याला आठवतात ते बाबाच

प्रत्येक अडचण स्वत:ची समजुण धावतात ते बाबच

म्हणून तर आपल्या कुटुंबाचा भक्कम आधार हे बाबाच

               - कविता लिहिलेला दिनांक: 07 जूलै 2009 [वय वर्षे-19]

तुम्हारा साथ

तुम्हारा साथ

आज के इस खास दिन कुछ कहना चाहती हू तुमसे

क्योंकि इसी दिन हम जुड़ गये थे दिल से

पहेली नज़र मे ही लगा था की तुमही हो मेरे साथी

और आज मै यही कहूँगी की तुमही हो मेरे महारथी

लगता नही की इतने दीनो से हम साथ है

क्योंकी आज भी तुममे वही पहेली वाली महेक है

तुम्हे अंदाज़ा भी नही की हम तुमपे कितना मरते है

ज़रूरत पड़े तो तुमपे जान छिड़कने के लिए भी तयार है

जी करता है की हरपल  तुम्हारे साथ रहू

और दुनिया के सारे सुख तुमपे निछावर करु

मूज़े तुमसे कुछ भी शीकायत नही

क्योंकि ऐसा कुछ भी नही जो तुमने मुझे दिया नही

 अब जिंदगी मे मुझे और कुछ नई चाहिए

 बस यूँही हर पल मेरे साथ रहिए

                             कविता लिहिलेला दिनांक - २९-०१-२०१६

                                                        [एका मैत्रीणीसाथी तिच्यालग्नाच्या वाढदिवसाला म्हनून लिहुन   दिलेली ]

पाऊस

पाऊस

तुला माहितीये लहानपणी फिरायला जाताना तू वाटायचास नकोसा

पण पुन्हा कळाल तूच तर देतोस जगाला दिलासा

तुझ्याविना फूल नाही पान नाही काहीच नाही

तू पहिल्यांदा येतोस तेव्हा अंगाची करतोस लाही लाही

पण पुन्हा देतोस शेतकर्यांच्या यशाची ग्वाही

त्यामुळेच तर त्यांच्या घरी सुख-सम्रुधि वाही

कधी कधी अपेक्षेपेक्षा अधिक पडतोस अफाट

मग शेतातली सगळी पिके करतोस सपाट

कधी कधी जून जूलै पर्यंत पाहायला लावतोस वाट

आणि जमीन अगदी होते कोरडी फकाट

तुझमुळे सगळी रस्ते भरतात तुडुंब

पण आमच्या पोटात मात्र फुटतो आटम बॉम्ब

कारण त्यामुळे शाळेत जायची होते बॉम्बाबोंब

म्हणून तर म्हणते ना तू ये आता ताबडतोब

तू कधी काय घेऊन  येशील सांगता येत नाही

कधी सुख तर कधी दु:ख पण रिकामी हाती येणार नाही

हेच तुझे वेशिष्ट्य हो की नाही

आता सगळे तुझी वाट पाहतात मग सांग तू येणार का नाही

                         - कविता लिहिलेला दिनांक: 07 जूलै 2007 [वय वर्षे-१७]